'Το αύριο είναι η ηρωίνη του αδύναμου'

Παρατηρήστε λίγο τις καθημερινές σας σκέψεις. Το άγχος ή η ελπίδα για το αύριο και η εναπόληση του παρελθόντος. Δεν φταίτε εσείς.. Έτσι έχουμε μάθει. Έτσι μας μεγάλωσαν. Έχουμε μάθει να μπλέκουμε τις διάφορες σκέψεις μας σε κάθε μας κίνηση και αυτό διαλύει το τώρα μας. Δεν μας επιτρέπει να ευχαριστιόμαστε την κάθε στιγμή που ζούμε στο παρόν.
 Όταν λοιπόν δεν απολαμβάνουμε το τώρα ελπίζουμε μονάχα πως αύριο θα είναι όλα καλύτερα. Πηγαίνουμε στο σχολείο και ανυπομονούμε να τελειώσουμε και να γίνουμε φοιτητές. Τότε λέμε θα διαβάζουμε περισσότερο γιατί τότε θα μένουμε και μόνοι μας και θα είμαστε και πιο μεγάλοι κτλ κτλ.. Εκτός από όλα τα μελλοντικά 'σχέδια' που δεν κάνουμε πράξη τώρα γιατί δεν θέλουμε να πειθαρχήσουμε, υπάρχουν και τα καθημερινά πράγματα τα οποία συνεχώς αναβάλουμε βρίσκοντας χιλιάδες δικαιολογίες. Δεν κάναμε γυμναστική σήμερα γιατι δεν είχε καλό καιρό κτλ κτλ.. Δεν φάγαμε υγιεινά γιατί σήμερα ήταν το τραπέζι και δεν γινόταν να μην δεν φάμε κτλ κτλ.. 
Αυτό βεβαίως συμβαίνει επειδή είμαστε αδύναμοι και δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα με πειθαρχία. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως με δουλειά και θέληση ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Είναι βέβαια χίλιες φορές πιο εύκολο να προβάλλουμε δικαιολογίες στον εαυτό μας και στους γύρω μας ώστε να αποφύγουμε αυτή τη δουλειά και να συνεχίσουμε να παραπονιόμαστε που δεν καταφέρνουμε αυτό που θέλουμε. Είναι τόσο άσχημο να περνάει η ζωή μας χωρίς να ευχαριστιόμαστε την κάθε στιγμή που μας δίνεται και να περιμένουμε στο αύριο την 'ευτυχία'.Οι συνθήκες για να καταφέρεις κάτι δεν θα είναι ποτέ τέλειες οπότε κάνε ότι θέλεις τώρα!